داشتن مدیریت زمان در زندگی و آشنایی با اصول آن 

زمان منبع جبران ناپذیری است که به طور مساوی به همه داده شده است و مدیریت زمان ابزاری است مناسب برای این که از سرمایه‌ی عظیم عمر به خوبی استفاده کنیم و دچار خسارت نشویم. آنان که از خود آغاز کرده اند و آغوش به روی تغییر گشوده اند راه زیاد و وقت کم را درک کرده و ضرورت مدیریت زمان را با جان و دل فهمیده اند. از سوی دیگر پی برده اند در اجتماع امروز که صنعت و تکنولوژی بشر را پیش می‌برد، باید خود را با پدیده‌ی سرعت و ماشینی شدن هم‌گام و همراه کنند. در غیر این صورت، دچار خسارتی جبران‌ناپذیر می‌شوند که میتوان راه حل آن را مدیریت زمان و دانستن اصول آن دانست.برای آشنایی بهتر و بیشتر با تغییر و اصول آن حتما به محصولات ما و کتاب خداحافط روزمرگی نیز سری بزنید.

راه های متنوّع و متفاوتی برای سازگاری با این اجتماع در پیش روی است. عدّه ای خود را به اجتماع می سپارند و با تغییرات آن تغییر می‌کنند و با سکون آن آرام می گیرند. بعضی‌ها بی‌هدف به زندگی ادامه می‌دهند و به تغییر فکر نمی‌کنند و عدّه‌ای دیگر دچار روزمرّگی می شوند و از زندگی، زنده بودن را درک می کنند و تعداد اندکی بر این واقفند که:

در سه قسمت مدیریت زمان، هدفگذاری و برنامه ریزی سومین گام از بهره وری فردی را بر می داریم.

وقت طلا نیست!

آیا سرمایه‌ی زمان بزرگ‌ترین سرمایه است؟

 نکته‌ی اوّل: سرمایه هایی چون پول، زیبایی، سلامتی و… به بعضی از آدم ها داده شده و به بعضی داده نشده است؛ امّا سرمایه‌ی زمان به همه‌ی انسان ها داده شده فقط مقدار آن متفاوت و نامعلوم است و در این تفاوت و نامعلومی ها، حکمت‌های بسیار نهفته است. پیامبر (ص) می‌فرماید: 

 نکته‌ی دوم: خسارت به بعضی از سرمایه‌ها قابل جبران و ترمیم و حتّی قابل بازگشت می باشد؛ امّا در بعضی از سرمایه‌ها این خسارت غیر‌‌قابل جبران است؛ زمان از دست رفته قابل برگشت و جبران نیست.

 نکته‌ی سوم: از دست دادن بعضی سرمایه‌ها باعث ناکارآمدی دیگر سرمایه‌ها نمی شود. مثلاً با از دست رفتن یک خانه یا ماشین، سرمایه‌ی علم و مقام اجتماعی از بین نمی‌رود؛ امّا از بین رفتن سرمایه‌ی زمان به معنای خداحافظی با سرمایه‌ها است.

 نکته‌ی چهارم: بعضی سرمایه‌ها قابل قرض گرفتن و قابل وام دادن است، امّا سرمایه‌ی زمان تمام می‌شود و چک و سفته نیز پذیرفته نمی‌شود.

 نکته‌ی پنجم: تمامی سرمایه‌ها از دل سرمایه‌ی زمان بیرون می‌آید. پول، مقام، علم، ریاست، ایمان، توکّل و… وقتی معنا پیدا می‌کند که زمانی هم برای کسب و پرورش و نگهداری آن متصوّر باشید.

 نکته‌ی ششم: به دلیل اهمیت سرمایه‌ی زمان، در آخرت هم ابتدا از این سرمایه و از چگونگی دخل و خرج آن سؤال می‌کنند:

مدیریت زمان

 برای مدیریت زمان تعاریف متعدّدی می‌توان ارایه داد که به بعضی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره می کنیم:

«چگونگی به کارگیری صحیح از زمانی که در اختیار دارید؛ یعنی قبل از هر چیز باید فکر کنید زمان را چگونه صرف کرده یا چگونه در وقت صرفه‌جویی نمایید».

«مدیریت زمان به عنوان سیستمی کارا و مؤثّر برای کنترل و استفاده‌ی زمان تعریف می‌شود».

در تعاریف فوق، بر چگونگی استفاده و نیز کنترل زمان تأکید شده است نه صرفاً بر صرفه‌جویی در میزان وقتی که در اختیار شما قرار دارد».[1]

زمان با ارزش‌ترین منبعی است که در اختیار انسان‌ها قرار دارد؛ زیرا تمامی منابع به شرط وجود زمان ارزش می‌یابند. مهم‌ترین وظیفه‌ی شما این است که برای زمان اهمّیّت جدّی قایل شوید و با بهره‌گیری از آن، برنامه‌ای داشته باشید.[2]

 فعّال باشید و اجازه ندهید که حادثه‌ها و جریانات مختلف در زندگی، شما را هدایت کند. اگر شما زمان را خوب مصرف نکنید، زمان، شما را خوب مصرف می‌کند.

 هدف‌گذاری صحیح ـ اولویت‌بندی و تعیین ساعات کار و تعیین استراتژی شخصی برای انجام عمل و در نهایت کنترل و ارزیابی مناسب از شیوه‌ی عمل، باعث جلو‌گیری از اتلاف وقت می‌شود.

 قسمتی از زمان‌مان را به جبر از ما می‌ستانند و قسمتی دیگر به نیرنگ. امّا درد بیش‌تر این است که زمانی که باقی می‌ماند، بدون آن‌که بخواهیم و یا بدانیم ضایع می‌شود.

 فواید دست‌یابی به مهارت‌های مدیریت زمان

مدیریت زمان موفّق به شما امکان می‌دهد:

• استرس و فشارهای روحی را کاهش دهید.
• دیدگاه بهتری نسبت به انجام کارها و اولویت‌ها به دست آورید.
• اوقات فراغت بیش‌تری به دست آورید و فرصت بیش‌تری برای خانواده و زندگی شخصی داشته باشید.
• فرصت های بیش‌تری برای خلّاق بودن ایجاد کنید.
• احساس قدرت و کنترل بیش‌تری بر کار و زندگی شخصی پیدا می‌کنید و این باعث می‌شود دریابید که حاکم بر سرنوشت خود هستید و احساس مثبتی درباره‌ی خود داشته باشید.
• با ثبات قدم و به طور منظّم به اهداف‌تان دست یابید و یک زندگی هدف‌دار و معنی‌دار داشته باشید.[3]

در دوره رایگان  وارزشمند فن بیان ما شرکت کن این جایزه ما به شما مخاطب عزیز است.

بهانه های تعلّل در زمان

  دیر شده است.

 زیر فشار، بهتر کار می کنم.

 اگر صبر کنم، احتمالاً به خودی خود برطرف می‌شود.

حالا میلی به انجامش ندارم.

دیرتر هم انجام بدهم، اتّفاقی نمی‌افتد.

 اگر صبر کنم، ممکن است سایرین آن را انجام دهند.

نمی‌دانم از کجا شروع کنم.

اوّل باید مرتّب کنم.

 تا شروع کنم، مزاحمی از راه می‌رسد.

 تا حالا که کسی شکایت نکرده است.

حیف روز به این خوبی نیست که آن را صرف کار کنم.

 تا اوّل سال صبر می کنم، آن‌وقت برنامه می‌ریزم.

ممکن است مهم باشد، امّا اضطراری نیست.

 حالا که کار از کار گذشته است.

 آفات مدیریت زمان (راهزنان وقت)

  هدف‌گذاری معیّن و مشخّص نداشتن و یا عدم رعایت اصول هدف‌گذاری.

  محاسبه نکردن خود ـ عدم نظارت بر کیفیّت رفتار، عادت‌ها، بینش ها، باورها، ارزش‌ها و……

  عدم مهارت در تصمیم‌گیری مؤثّر ـ عدم تفکیک جایگاه ها و کانون‌های عقل و احساس.

  بار بیش از توان ـ قبول مسؤولیت‌های فراوان بدون در نظر گرفتن ظرفیت‌ها و توان فردی

  بدخلقی و عدم تسلّط بر رفتارها

  عجله کردن

 کار امروز را به فردا موکول کردن

  تلفن‌ها و قرارهای ملاقات غیر‌ضروری

 عدم صراحت با دیگران

  عدم تفویض و واگذار کردن منطقی بعضی از امور به دیگران

  ریز نکردن اهداف ـ بلند بودن فاصله‌ی تصمیمات ـ نبود نقاط و ایستگاه‌های بازرسی و نظارت.